امیرالمومنین

شعر1:

به یاد دیدن رویت چه ناله ها كه نكـردم     ز گلستان جمالت گلی دریغ نچـیدم  

شبان تیره بسی خون دل زدیده فشانـدم    دریغ و درد كه جز سوز و ساز هیچ ندیدم

به هر كجا گذر شد سراغ وصل تو جستـم     ز فرط شوق لقایت به كوه و دشت دویدم

ز هر كه بوی ببردم كه ره به سوی تو دارد    به عجز ولا به لقای تو را از او طلبیدم

دل شكسته و چشم پر آب و حال پریشـان    به یاد وصل تو شاها طمع ز خلق بریدم

شها تو آگهی از سوزش دل من حیران          در انتظار لقایت به آرزو نرسیدم

شعر2:

از هجر تـو بی قرار بـودن تا كـی؟    بازیچه روزگـار بـودن تا كـی؟

ترسم كه چراغ عمر گردد  خامـوش      دور از تو به انتظار بودن تا كـی؟

ما را كه به خدمتت رسیدن سخت است   دیدن همه را تو را ندیدن سخت است

بار غم تو به جـان كـشیدن آسـان       از دشمن تو طعنه شنیدن سخت است

شعر3:

آنان كه خاك را به نظر كیمیا كنند         آیا بود كه گوشه ی چشمی به ما كنند

در دم نهفته به ز طبیبان مدعی                باشد كه از خزانه ی غیبش دوا كنند

شعر4:

دل به هوای روی تو رفته به جستجوی تو     مانده در آرزوی تو دیده ی اشكبار من

گفتم اگر وفا كنی هست در انتـظار تـو       سینه ی داغدار من خاطر بی قرار من